<a href="/thema/stadsgroen">Jouw verhaal</a> is jouw bestaansrecht
 
Wat moet er gezegd worden en hoe zeg je het?
 
Wij willen helpen.

Jouw verhaal

Home – Iedereen Stadsdichter

Wat is jouw favoriete plekje natuur in de stad?

core/paragraph

Deze oproep is het uitgangspunt van het project&nbsp;“Stadsgroen” en levert meteen straffe verhalen op. Van een eerste liefdesvonk in het Middelheimpark tot een prachtige groenslinger in de straat.&nbsp;&nbsp;

Met Stadsgroen brengt&nbsp;Seckou&nbsp;bewoners die hun favoriete stukje natuur willen&nbsp;delen in&nbsp;contact met een (klimaat)dichter. Ze ontmoeten elkaar op hun favoriete groene plek, delen hun “groen gelukske” en keren geïnspireerd terug naar huis. Nadien schrijft de (klimaat)dichter er een uniek gedicht over.&nbsp;Het resultaat kan je&nbsp;terugvinden&nbsp;op de digitale verhalenkaart van Antwerpen.&nbsp;

Wil je zelf graag jouw favoriete plekje natuur doorgeven? Dat kan!&nbsp;Stuur jouw 'groen gelukske' naar iedereenstadsdichter@rataplanvzw.be!&nbsp;

core/quote

Stadsgroen is een samenwerking van Iedereen Stadsdichter, Rataplan, Natuurpunt en de Klimaatdichters.

Site1

Geef geciteerde tekst visuele nadruk. "Door anderen te citeren, citeren we onszelf." — Julio Cortázar

Citaat

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Het&nbsp; oude groene hart van een verkavelingsproject uit 1922,&nbsp;gespaard van betonwoede en andersoortige verhardingen. <cite>Steven van der Heyden</cite></blockquote>

Voeg een afbeelding in om een visuele uitspraak te maken.

core/image

Afbeelding

Creëer een onderbreking tussen ideeën of secties met een horizontaal scheidingsteken.

core/separator

Scheidingsteken

Introduceer nieuwe secties en organiseer je inhoud zo dat bezoekers (en zoekmachines) de structuur van je inhoud begrijpen.

core/heading

Koptekst

<h2 id="drossaardplein">Drossaardplein</h2>

een postzegel van een park, met kartelranden hier houdt de bouwwoede halt&nbsp; wordt de vorm niet uit het oog verloren

Begin met de bouwsteen van alle verhaallijnen.

Paragraaf

een postzegel van een park, met kartelranden hier houdt de bouwwoede halt&nbsp; wordt de vorm niet uit het oog verloren

het groene hart van de oude tuinwijk een microklimaat waarin gedachtegoed gedijt

het groene hart van de oude tuinwijk een microklimaat waarin gedachtegoed gedijt

vogels voeren nu het hoogste woord dagen elkaar uit met koket gekwetter

vogels voeren nu het hoogste woord dagen elkaar uit met koket gekwetter

boven kruinen van esdoorn en plataan een echo van verkeersgeluiden, in borders vlekken van rode zonnehoed&nbsp;

boven kruinen van esdoorn en plataan een echo van verkeersgeluiden, in borders vlekken van rode zonnehoed&nbsp;

geen instant landschap&nbsp; maar een plein op zijn plaats&nbsp; waaraan we voorbij trekken

geen instant landschap&nbsp; maar een plein op zijn plaats&nbsp; waaraan we voorbij trekken

Steven Van Der Heyden

Drossaardplein

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Ik sprak met Elize over het Albertpark in Antwerpen. Een plaats waar ze al jaren naartoe gaat om tot rust te komen en met vrienden en familie te ontspannen. Hoewel het park in de stad ligt en er veel auto’s voorbijkomen, kan ze er soms dromen van het platteland<cite>Mattijs Deraedt</cite></blockquote>

Snijd het kroontje van de stad en kijk naar binnen, recht in dat rode klokhuis. Wie woont daar tussen pilaren van vruchtvlees? Wie zingt een lied en wie roept je naam? Welkom. Eerst je vingertoppen over de daktuin, dan je arm en je hele lijf. Je ligt nu in het midden van de vergeetplaats en kinderen suizen voorbij. Maar onthoud: er is altijd wel iemand die naast je zit. De echo van een gitaar, het rinkelen van glas. Laten we het decor naar voor brengen en tikken tegen de scharnieren – misschien dat op een dag de kooi openvalt. Dan kruipen wij in de kieren tussen het gras, dan verdwijnen we in de rand.

Snijd het kroontje van de stad en kijk naar binnen, recht in dat rode klokhuis. Wie woont daar tussen pilaren van vruchtvlees? Wie zingt een lied en wie roept je naam? Welkom. Eerst je vingertoppen over de daktuin, dan je arm en je hele lijf. Je ligt nu in het midden van de vergeetplaats en kinderen suizen voorbij. Maar onthoud: er is altijd wel iemand die naast je zit. De echo van een gitaar, het rinkelen van glas. Laten we het decor naar voor brengen en tikken tegen de scharnieren – misschien dat op een dag de kooi openvalt. Dan kruipen wij in de kieren tussen het gras, dan verdwijnen we in de rand.

Mattijd Deraedt

Albertpark

Laat ons de aarde&nbsp; laat ons de aarde in deze tuin&nbsp; laat ons de aarde in deze tuin toefluisteren: kom op adem, hier ben je&nbsp;

Laat ons de aarde&nbsp; laat ons de aarde in deze tuin&nbsp; laat ons de aarde in deze tuin toefluisteren: kom op adem, hier ben je&nbsp;

veilig, laat ons&nbsp; mandala’s kleuren als&nbsp; kinderen laat ons keien schilderen met dringende boodschappen,&nbsp;

veilig, laat ons&nbsp; mandala’s kleuren als&nbsp; kinderen laat ons keien schilderen met dringende boodschappen,&nbsp;

het is niet te laat, laat ons zaad,&nbsp; laat ons bloemen planten, nog niet, laat de aarde onder onze nagels&nbsp; onze lijven, het is laat, laat ons&nbsp;

het is niet te laat, laat ons zaad,&nbsp; laat ons bloemen planten, nog niet, laat de aarde onder onze nagels&nbsp; onze lijven, het is laat, laat ons&nbsp;

de armen vertakken nu&nbsp; vingers vertwijgen, nog&nbsp;&nbsp; net niet basten tot bomen verworden, de wortels vervlochten, het is tijd,&nbsp;

de armen vertakken nu&nbsp; vingers vertwijgen, nog&nbsp;&nbsp; net niet basten tot bomen verworden, de wortels vervlochten, het is tijd,&nbsp;

Yousra Benfquih

Babbeltuin Deurne

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">In augustus ontmoette ik Stephane, Dries en hun kersverse dochter Doris. Om de hoek van hun straat toonden zij me de groenslinger, hun bron van dagelijks, klein geluk. De combinatie van de wilde passieflora en de breed opengesperde, gulzige ogen van de baby inspireerde me om een tekst te schrijven voor Doris, een ode aan de hoop en het leven.<cite>Astrid Haerens</cite></blockquote>

woeker, met je bladeren je vertakkingen je verborgen bloemen je vingers  waarmee je kroelend wuift naar kleine dieren mensen rondom je, woeker vanuit donkere kelders doorheen asfalt over gevels langs stalen draden, klim jij die stilzwijgend ieders route bepaalt, wentelend het verlangen naar lente  een lichaam geeft naar zuurstof naar omstrengelend groen, woeker, laat je niet intomen  door een verdoken oogopslag verderop in de straat maar spartel  als een onstuimige boreling zwel aan, breek uit, bloei

woeker, met je bladeren je vertakkingen je verborgen bloemen je vingers  waarmee je kroelend wuift naar kleine dieren mensen rondom je, woeker vanuit donkere kelders doorheen asfalt over gevels langs stalen draden, klim jij die stilzwijgend ieders route bepaalt, wentelend het verlangen naar lente  een lichaam geeft naar zuurstof naar omstrengelend groen, woeker, laat je niet intomen  door een verdoken oogopslag verderop in de straat maar spartel  als een onstuimige boreling zwel aan, breek uit, bloei

Astrid Haerens

Groenslinger Schildstraat

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Twee aangespoelde zielen met nood aan meer groen spraken elkaar, en raakten het met elkaar eens dat de ideale stad de structuur van een boomblad moeten hebben, met dikke groene nerven.<cite>Anne Provoost</cite></blockquote>

<h2 id="de-schone-schijn">De Schone Schijn</h2>

De tijd is in beroering en de slaap is onrustig Schaapwolken wakkeren en groene vingers wijzen de stad in Een plakkaat vraagt om aandacht: hier worden dromen gemaakt Is er iemand die dat kan filmen?

De tijd is in beroering en de slaap is onrustig Schaapwolken wakkeren en groene vingers wijzen de stad in Een plakkaat vraagt om aandacht: hier worden dromen gemaakt Is er iemand die dat kan filmen?

Hier draaien paden in geluksklaverblad&nbsp; Hier drogen aalscholvers hun schouwmantelpak Hier buigen wandelaars boven buitenaards kriel Hier stromen grachten slagaderlijk over in wadi’s Hier fronsen rotsen met groengrijze plaque Hier kauwen vissen op zuurstoffen snacks

Hier draaien paden in geluksklaverblad&nbsp; Hier drogen aalscholvers hun schouwmantelpak Hier buigen wandelaars boven buitenaards kriel Hier stromen grachten slagaderlijk over in wadi’s Hier fronsen rotsen met groengrijze plaque Hier kauwen vissen op zuurstoffen snacks

De tijd blijft opstandig en de slaap wordt niet zacht De takken vernestelen en de karavaanhond die blaft De denkbeeldige fase wordt haastig verlaten De sprinkhanen leggen hun vioolsnaren af

De tijd blijft opstandig en de slaap wordt niet zacht De takken vernestelen en de karavaanhond die blaft De denkbeeldige fase wordt haastig verlaten De sprinkhanen leggen hun vioolsnaren af

De zinktijd vertraagt en de wegvork vertakt&nbsp; De hersencompost wordt een massa en de stedelijke avond valt als bruin blad&nbsp; Aan de kim gloeit een vlam en de wolken rafelen tot manen Bij Total in de haven fakkelt men gas Heb je dat al op je moodboard geplaatst?

De zinktijd vertraagt en de wegvork vertakt&nbsp; De hersencompost wordt een massa en de stedelijke avond valt als bruin blad&nbsp; Aan de kim gloeit een vlam en de wolken rafelen tot manen Bij Total in de haven fakkelt men gas Heb je dat al op je moodboard geplaatst?

Anne Provoost

Groot Schijn

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Zelfs ziet Sanne de alleenstaande, leunende bomen als de enige vrije, oude reuzen in de buurt die al van ver te zien zijn en altijd een glimlach op haar gezicht toveren.<cite>Frank Mathay</cite></blockquote>

Wij Zijn grijs, groen, grijs, groen, grijs tralies buiten tralies bewakers van een andere realiteit Wij Zijn  gekooid in zilveren kaders onze ondergronds verbonden stammen zingen het klaaglied der eenzaamheid Wij Zijn  het ruisen van de wind draaiend rond de hoek vensterlijk geschreven Wij Zijn de enige schaduw op deze schralen hoek dankloos aanvaard Wij Zijn traag van begrip decennia dienend steeds met meer betegelde wortels Wij Zijn Wij zijn wij ……. ben ik Ben Ik Ik Ben Ik Ben! Los wil ik gaan tenen onder de heuvels aan mijn voeten die elke dag groter worden Ik Ben sterker dan dit Grijs niet strak recht weg, leun naar de opgaande zon Ik Wil gestreeld worden omringd met liefde gelach van kinderen horen Ik Wil naar het Afrika recht voor mij onder de vuurtoren een appelboom zijn Ik Wil vruchten afwerpen gezien worden want Ik Ben IK BEN! IK BEN!!!

Wij Zijn grijs, groen, grijs, groen, grijs tralies buiten tralies bewakers van een andere realiteit Wij Zijn  gekooid in zilveren kaders onze ondergronds verbonden stammen zingen het klaaglied der eenzaamheid Wij Zijn  het ruisen van de wind draaiend rond de hoek vensterlijk geschreven Wij Zijn de enige schaduw op deze schralen hoek dankloos aanvaard Wij Zijn traag van begrip decennia dienend steeds met meer betegelde wortels Wij Zijn Wij zijn wij ……. ben ik Ben Ik Ik Ben Ik Ben! Los wil ik gaan tenen onder de heuvels aan mijn voeten die elke dag groter worden Ik Ben sterker dan dit Grijs niet strak recht weg, leun naar de opgaande zon Ik Wil gestreeld worden omringd met liefde gelach van kinderen horen Ik Wil naar het Afrika recht voor mij onder de vuurtoren een appelboom zijn Ik Wil vruchten afwerpen gezien worden want Ik Ben IK BEN! IK BEN!!!

Frank Mathay

Grote bomen bij Stuivenbergplein

Jana Arns

Kloostertuin

Daniel Billiet

Libanese ceders, te Boelaertpark

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Tijdens een korte wandeling in Mastvest vertelde Erik Thielemans me over zijn verkenning van stilteplekken in en rond de Stad Antwerpen. Hij gaat dagelijks met de fiets of te voet op zoek en vond iets meer dan een jaar geleden het Mastvest Park, in de tentoonstellingswijk, waar hij sindsdien erg vaak terugkomt om te wandelen, te rusten, te ontmoeten.<cite>Max Greyson</cite></blockquote>

Hij heeft een plek gevonden waar verdwalen niets te maken heeft met weten  waar je bent, waar je heen wil een stiltegebied onder het ruisen van de zee als een ringweg het gerucht van voorbijgangers die aan honderdtwintig per uur de stad omtrekken met hun haast terwijl hij een liggende acht in het grindpad slijt tussen de honden die hun mens uitlaten langs knoppen waarin hij bloemen vermoedt vogels die hij hun eerste vrije val zag maken bomen die hij bij naam en toenaam kent waarvan er een, onvindbaar vandaag, zijn bestemming is nauwelijks regent het genoeg om zijn spoor te wissen lichtvoetig treuren de wilgen

Hij heeft een plek gevonden waar verdwalen niets te maken heeft met weten  waar je bent, waar je heen wil een stiltegebied onder het ruisen van de zee als een ringweg het gerucht van voorbijgangers die aan honderdtwintig per uur de stad omtrekken met hun haast terwijl hij een liggende acht in het grindpad slijt tussen de honden die hun mens uitlaten langs knoppen waarin hij bloemen vermoedt vogels die hij hun eerste vrije val zag maken bomen die hij bij naam en toenaam kent waarvan er een, onvindbaar vandaag, zijn bestemming is nauwelijks regent het genoeg om zijn spoor te wissen lichtvoetig treuren de wilgen

Max Greyson

Mastvest

Pieter van de Walle

Noordkasteel

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Tijdens onze wandeling kwamen we imposante bomenlanen, grasvelden, kronkelweggetjes en bunkers tegen. We stonden stil bij het bord dood hout brengt leven in het park: de eerste zin die ik opschreef voor dit klimaatgedicht waarin vuur en hitte - geïnspireerd door de naam en de geschiedenis van het park - de hoofdrol delen met een Turkse tortel.<cite>Antony Samson</cite></blockquote>

Op de nok van het kasteel kijkt Turkse tortel neer op de afgemeten romantiek van een Franse tuin.  Elke dag slaan vonken over, vatten harten vuur

Op de nok van het kasteel kijkt Turkse tortel neer op de afgemeten romantiek van een Franse tuin.  Elke dag slaan vonken over, vatten harten vuur

in deze formele gedaante van de natuur. Hier  lachen De Dansende Nimfen almaar groener   achter selfiesnoeten. Want liefde maakt mensen

in deze formele gedaante van de natuur. Hier  lachen De Dansende Nimfen almaar groener   achter selfiesnoeten. Want liefde maakt mensen

blind voor de betonnen lava die de randen  van het park binnendringt en onder de jurken  van de bomen likt. Dood hout brengt leven,

blind voor de betonnen lava die de randen  van het park binnendringt en onder de jurken  van de bomen likt. Dood hout brengt leven,

maar wat dat morgen nog waard is  staat nergens geschreven. Turkse tortel  besluit naar de bunkers te racen.

maar wat dat morgen nog waard is  staat nergens geschreven. Turkse tortel  besluit naar de bunkers te racen.

Antony Samson

Park den Brandt

Lies van Gasse

Saffierstraat

Adrianne Waldt

Wijkparkje August Van Cauwelaertlaan

Sara Eelen

Wetstraat 63

Marjan de Ridder

Wolvenberg

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Katy wachtte me op aan de ingang. Toen ik haar vertelde over de Wintertuin zei ze meteen dat het niet haar favoriete plaats was, te warm. Ze leidde me naar plekjes waar het groen en de schaduw prominent waren, een waardig decor voor de dieren en vooral ook rustplaatsen in een drukke stad. Ik keek met andere ogen naar de bomen. Samen gingen we ten slotte naar de Wintertuin. De groen bemoste spiegel was vervangen door een heldere. Katy keek met andere ogen naar de vlinders en planten.<cite>Hilde de Ketelaar</cite></blockquote>

Een dierentuin is een manier om bomen van onderen naar boven te zien. De (gewone) plataan is een reus met witte schilfers, de treurwilg beschut, beschaduwt hier het stokstaartje, de tapir, de koala en de zwartvoetpinguïn. Het bruggetje leidt van bamboe naar palmen op een Engels gazon, Saint-Tropez in onze achtertuin zegt Katy, en dat ze in haar huis de leeuw hoort brullen.

Een dierentuin is een manier om bomen van onderen naar boven te zien. De (gewone) plataan is een reus met witte schilfers, de treurwilg beschut, beschaduwt hier het stokstaartje, de tapir, de koala en de zwartvoetpinguïn. Het bruggetje leidt van bamboe naar palmen op een Engels gazon, Saint-Tropez in onze achtertuin zegt Katy, en dat ze in haar huis de leeuw hoort brullen.

Een dierentuin is een manier om te ontsnappen aan het eeuwige geklets en getoeter&nbsp; in jezelf.

Een dierentuin is een manier om te ontsnappen aan het eeuwige geklets en getoeter&nbsp; in jezelf.

Een wintertuin is een manier om te ontsnappen aan de weemoed. Je hebt iemand ontmoet en je weet niet hoeveel zomers nog zullen zinderen, hoeveel kinderen een kalender van appelbloesems, koolwitjes, okkernoten, lucht vol sneeuw nog zullen kennen.

Een wintertuin is een manier om te ontsnappen aan de weemoed. Je hebt iemand ontmoet en je weet niet hoeveel zomers nog zullen zinderen, hoeveel kinderen een kalender van appelbloesems, koolwitjes, okkernoten, lucht vol sneeuw nog zullen kennen.

Een wintertuin is een manier van overleven, in de spiegel in de spiegel naar elkander kijken en de vioolbladplanten&nbsp; de agaven en de blauwe vlinders koesteren.

Een wintertuin is een manier van overleven, in de spiegel in de spiegel naar elkander kijken en de vioolbladplanten&nbsp; de agaven en de blauwe vlinders koesteren.

Hilde Keteleer

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Je moet van het pad treden om er te geraken: een grote, open, groene plek, toegedekt met bladerdek. Dit is plek waar Lena voor het eerst zichzelf toeliet. Door deze plek te delen, laat ze nu ook andere mensen toe, tot wie ze altijd al was.<cite>Margot Delaet</cite></blockquote>

Er is een open plek die voort vloeit uit een breuk in de lijn. De zon schijnt door in het bladerdek. Je huid schijnt door in je huid.

Er is een open plek die voort vloeit uit een breuk in de lijn. De zon schijnt door in het bladerdek. Je huid schijnt door in je huid.

Je wacht. Wachten is ook een manier van doen.

Je wacht. Wachten is ook een manier van doen.

De lucht die net nog deel was van jou wordt nu deel van de plek en de lucht die net nog deel was van de plek wordt nu deel van jou. Dat duurt totdat je lichaam een open plek is.

De lucht die net nog deel was van jou wordt nu deel van de plek en de lucht die net nog deel was van de plek wordt nu deel van jou. Dat duurt totdat je lichaam een open plek is.

Poëzie is altijd opnieuw beginnen. Alles is altijd opnieuw beginnen.

Poëzie is altijd opnieuw beginnen. Alles is altijd opnieuw beginnen.

We herhalen onze lichamen tot onze lichamen ons herhalen.

We herhalen onze lichamen tot onze lichamen ons herhalen.

Margot Delaet

Arboretum in ’t Rivierenhof

Lieve Mariën

Dreef in Rivierenhof

Slam de natuur is een project van Natuurpunt CVN. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem, nodigen ze verhaalvertellers, slampoëten en woordartiesten uit in een natuurgebied om hun eigentijdse vorm van poëzie te filmen. Ze dagen je uit om zelf je filmpje te delen! Volg de sociale media van Natuurpunt CVN voor volgende sessies. #slamdenatuur #tijdvoornatuur

Slam de natuur is een project van Natuurpunt CVN. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem, nodigen ze verhaalvertellers, slampoëten en woordartiesten uit in een natuurgebied om hun eigentijdse vorm van poëzie te filmen. Ze dagen je uit om zelf je filmpje te delen! Volg de sociale media van Natuurpunt CVN voor volgende sessies. #slamdenatuur #tijdvoornatuur

Sessie 1 - Giovanni Baudonck in de Gentbrugse Meersen Locatie: Gentbrugse Meersen Woordartiest: Giovanni Baudonck Video: Steven Maenhout

Sessie 1 - Giovanni Baudonck in de Gentbrugse Meersen Locatie: Gentbrugse Meersen Woordartiest: Giovanni Baudonck Video: Steven Maenhout

Add a block that displays content pulled from other sites, like Twitter or YouTube.

core/embed

Insluiten

<figure class="wp-block-embed is-type-video is-provider-youtube wp-block-embed-youtube wp-embed-aspect-16-9 wp-has-aspect-ratio"><div class="wp-block-embed__wrapper">
https://www.youtube.com/watch?v=4Aop7rRCXgI&amp;list=PLLaZYR2Yf8GmnZfsAijN2uXFDtRLJF5h_&amp;index=2
</div></figure>

Giovanni Baudonck

Gentbrugse Meersen

Monique Bol

Mijn favoriete groene plek in Antwerpen is de Mastvest. Het is een plek die mij, vanaf het moment dat ik daar wandelde, meteen vrede en rust gaf. De manier waarop ik deze plek tegengekomen ben, is volgens mij dezelfde manier waarop vrede en rust je tegenkomen. Zonder forceren, uit het niets.

Mijn favoriete groene plek in Antwerpen is de Mastvest. Het is een plek die mij, vanaf het moment dat ik daar wandelde, meteen vrede en rust gaf. De manier waarop ik deze plek tegengekomen ben, is volgens mij dezelfde manier waarop vrede en rust je tegenkomen. Zonder forceren, uit het niets.

freedom is&nbsp; freedom is&nbsp; freedom is&nbsp; freedom is shaking hands with the ways of the world&nbsp; and announcing you will come as you are&nbsp; be who you are so you won’t crumble&nbsp; it is inner light,&nbsp; the shine from within&nbsp; the rise in the morning and the Sunset in the evening&nbsp; the spark in the dark&nbsp; it’s rebuilding: rebuilding you—&nbsp; rebuilding yourself—&nbsp; rebuilding of Self

freedom is&nbsp; freedom is&nbsp; freedom is&nbsp; freedom is shaking hands with the ways of the world&nbsp; and announcing you will come as you are&nbsp; be who you are so you won’t crumble&nbsp; it is inner light,&nbsp; the shine from within&nbsp; the rise in the morning and the Sunset in the evening&nbsp; the spark in the dark&nbsp; it’s rebuilding: rebuilding you—&nbsp; rebuilding yourself—&nbsp; rebuilding of Self

freedom is freedom is freedom is freedom is birds in the sky when you no longer fear them when you no longer envy them for now, you are just like them: after years of being nailed to the ground: you finally broke free free free free! and that’s what freedom is freedom is freedom is

freedom is freedom is freedom is freedom is birds in the sky when you no longer fear them when you no longer envy them for now, you are just like them: after years of being nailed to the ground: you finally broke free free free free! and that’s what freedom is freedom is freedom is

Sesa

Slam de natuur is een project van Natuurpunt CVN. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem nodigen ze verhaalvertellers, slampoëten en woordartiesten uit in een natuurgebied om hun eigentijdse vorm van poëzie te filmen. Ze dagen je uit om zelf je filmpje te delen! Volg hun sociale media voor volgende sessies. #slamdenatuur #tijdvoornatuur

Slam de natuur is een project van Natuurpunt CVN. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem nodigen ze verhaalvertellers, slampoëten en woordartiesten uit in een natuurgebied om hun eigentijdse vorm van poëzie te filmen. Ze dagen je uit om zelf je filmpje te delen! Volg hun sociale media voor volgende sessies. #slamdenatuur #tijdvoornatuur

Slam de Natuur sessie 2 - Samira Saleh in het Mechels Broek Locatie: Mechels Broek Woordartiest: Samira Saleh Video: Mstalli films - Youssef Saoudi

Slam de Natuur sessie 2 - Samira Saleh in het Mechels Broek Locatie: Mechels Broek Woordartiest: Samira Saleh Video: Mstalli films - Youssef Saoudi

<figure class="wp-block-embed is-type-video is-provider-youtube wp-block-embed-youtube wp-embed-aspect-16-9 wp-has-aspect-ratio"><div class="wp-block-embed__wrapper">
https://www.youtube.com/watch?v=3D63nf-SQG8&amp;list=PLLaZYR2Yf8GmnZfsAijN2uXFDtRLJF5h_&amp;index=3
</div></figure>

Samira Saleh

Mechels Broek

Amber Setta

Munthof

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Soms als het even niet zit, vind ik mijn rust in de natuur.&nbsp; Voor iemand die gewend is aan het stadsleven, is de natuur een manier om te ontvluchten uit het 'echte' leven.&nbsp;En daarom was dit was mijn manier om appreciatie te geven aan de natuur aangezien we het vaak voor lief nemen.&nbsp;<cite>Maravilha Munto</cite></blockquote>

<figure class="wp-block-embed is-type-video is-provider-youtube wp-block-embed-youtube wp-embed-aspect-16-9 wp-has-aspect-ratio"><div class="wp-block-embed__wrapper">
https://youtu.be/rLD1ptNnnUc
</div></figure>

Maravilha Munto

Stadspark

Slam de natuur is een project van Natuurpunt CVN. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem nodigen ze verhaalvertellers, slampoëten en woordartiesten uit in een natuurgebied om hun eigentijdse vorm van poëzie te filmen. Ze dagen je uit om zelf je filmpje te delen! Volg de sociale media van Natuurpunt CVN voor volgende sessies. #slamdenatuur #tijdvoornatuur

Slam de natuur is een project van Natuurpunt CVN. Samen met de peter van het project, Antwerps stadsdichter Seckou Ouologuem nodigen ze verhaalvertellers, slampoëten en woordartiesten uit in een natuurgebied om hun eigentijdse vorm van poëzie te filmen. Ze dagen je uit om zelf je filmpje te delen! Volg de sociale media van Natuurpunt CVN voor volgende sessies. #slamdenatuur #tijdvoornatuur

<figure class="wp-block-embed is-type-video is-provider-youtube wp-block-embed-youtube wp-embed-aspect-16-9 wp-has-aspect-ratio"><div class="wp-block-embed__wrapper">
https://youtu.be/nH1tkO4kPzU
</div></figure>

Hind Eljadid

Hobokense Polder

<blockquote class="wp-block-quote is-style-default">Sara woont hier. Ze heeft één boom die dichtbij haar woont. Ze waardeert de boom ten volste, het is haar enigste stukje groen. En dat vind ze wel jammer. Ja wacht, er is ook nog een stukje groen naast het spoor. Ze wijst ernaar maar ik zie vooral spoorlijnen. Sara ziet de boom.<cite>Guus Diepenmaat</cite></blockquote>

Zij die erbij willen horen

Zij die erbij willen horen

dagelijks gordijnen open gooien of ik al bladeren heb mijn takken reiken bijna pijnlijk naar een stukje zon

dagelijks gordijnen open gooien of ik al bladeren heb mijn takken reiken bijna pijnlijk naar een stukje zon

seizoen geopend de wortels kraken takken lonken verwoed knoppen lijken te komen

seizoen geopend de wortels kraken takken lonken verwoed knoppen lijken te komen

ze boort haar blik door bast, door het sap van spinthout tot de kern

ze boort haar blik door bast, door het sap van spinthout tot de kern

winter duurt nog maanden gretig likt ze de ruiten door haar honger heen

winter duurt nog maanden gretig likt ze de ruiten door haar honger heen

Guus Diepenmaat

Hoek Vlagstraat/Kortrijkstraat

Cristina Marticorena

Verhaal de natuur – door Cristina Marticorena

Fatiha Boujdaine

Verhaal de natuur – door Fatiha Boujdaine

Hellen Veldbloem

Verhaal de natuur – door Hellen Veldbloem

In de podcast Verhaal de Natuur gaat Natuurpunt op zoek naar natuurverhalen die nu nog niet vaak aan bod komen. Vlamingen met roots in verschillende landen nemen ons mee in hun persoonlijke en waargebeurde verhalen die ergens een link hebben met de natuur, soms grappig, soms intiem. Door naar elkaar te luisteren ontmoeten onze natuur- en wereldbeelden elkaar.

In de podcast Verhaal de Natuur gaat Natuurpunt op zoek naar natuurverhalen die nu nog niet vaak aan bod komen. Vlamingen met roots in verschillende landen nemen ons mee in hun persoonlijke en waargebeurde verhalen die ergens een link hebben met de natuur, soms grappig, soms intiem. Door naar elkaar te luisteren ontmoeten onze natuur- en wereldbeelden elkaar.

De podcast Verhaal de natuur is een samenwerking tussen FMDO, een vereniging die werkt aan positief samenleven in diversiteit en Natuurpunt, en kwam tot stand onder deskundige begeleiding van Relaas. Verhaal de natuur is een project met steun van de Vlaamse Overheid.

De podcast Verhaal de natuur is een samenwerking tussen FMDO, een vereniging die werkt aan positief samenleven in diversiteit en Natuurpunt, en kwam tot stand onder deskundige begeleiding van Relaas. Verhaal de natuur is een project met steun van de Vlaamse Overheid.

<figure class="wp-block-embed is-type-rich is-provider-spotify wp-block-embed-spotify"><div class="wp-block-embed__wrapper">
https://open.spotify.com/episode/0HpkaVePJkmzwW6Esdkz8J?si=muFarwmRQC-CPYzyk5zUog
</div></figure>

Lorain Xavromy

Verhaal de natuur

Verhaal de natuur – door Lorain Xavromy

<figure class="wp-block-embed is-type-rich is-provider-spotify wp-block-embed-spotify"><div class="wp-block-embed__wrapper">
https://open.spotify.com/episode/6SRNf9xunkIKxD6BQvAH71?si=I-73yzbXRnm-f-Zt3DPsqw
</div></figure>

Steve Bosmans

Verhaal de natuur – door Steve Bosmans

<figure class="wp-block-embed is-type-rich is-provider-spotify wp-block-embed-spotify"><div class="wp-block-embed__wrapper">
https://open.spotify.com/episode/4axNcNl2DLcg6R2gH6CmZt?si=LptWjkN4Qv6UyL9br4vVuQ
</div></figure>

Stadsgroen

Ik nodig alle Antwerpenaren uit om de groene plekken die hen rust en zuurstof geven te eren en te delen (...). Dat kan een mooie bloem zijn die plotseling uit uw gevel schiet, of een groot bos waarin je kan verdwalen.

verhalen

Drossaardplein

Albertpark

Babbeltuin Deurne

Groenslinger Schildstraat

Groot Schijn

Grote bomen bij Stuivenbergplein

Kloostertuin

Libanese ceders, te Boelaertpark

Mastvest

Noordkasteel

Park den Brandt

Saffierstraat

Wijkparkje August Van Cauwelaertlaan

Wetstraat 63

Wolvenberg

Zoo

Arboretum in ’t Rivierenhof

Dreef in Rivierenhof

Gentbrugse Meersen

Mastvest

Mastvest

Mechels Broek

Munthof

Stadspark

Hobokense Polder

Hoek Vlagstraat/Kortrijkstraat

Verhaal de natuur – door Cristina Marticorena

Verhaal de natuur – door Fatiha Boujdaine

Verhaal de natuur – door Hellen Veldbloem

Verhaal de natuur – door Lorain Xavromy

Verhaal de natuur – door Steve Bosmans

Verhaal de natuur – door Walter van Looveren

Verhaal de natuur – door Walter Bats

Verhaal de natuur – door Yanina Moya

Jouw verhaal