Park den Brandt
Tijdens onze wandeling kwamen we imposante bomenlanen, grasvelden, kronkelweggetjes en bunkers tegen. We stonden stil bij het bord dood hout brengt leven in het park: de eerste zin die ik opschreef voor dit klimaatgedicht waarin vuur en hitte - geïnspireerd door de naam en de geschiedenis van het park - de hoofdrol delen met een Turkse tortel.
Het Brandt
Op de nok van het kasteel kijkt Turkse tortel neer
op de afgemeten romantiek van een Franse tuin.
Elke dag slaan vonken over, vatten harten vuur
in deze formele gedaante van de natuur. Hier
lachen De Dansende Nimfen almaar groener
achter selfiesnoeten. Want liefde maakt mensen
blind voor de betonnen lava die de randen
van het park binnendringt en onder de jurken
van de bomen likt. Dood hout brengt leven,
maar wat dat morgen nog waard is
staat nergens geschreven. Turkse tortel
besluit naar de bunkers te racen.