Grote bomen bij Stuivenbergplein
Zelfs ziet Sanne de alleenstaande, leunende bomen als de enige vrije, oude reuzen in de buurt die al van ver te zien zijn en altijd een glimlach op haar gezicht toveren.
onzichtbaar
Wij Zijn
grijs, groen, grijs, groen, grijs
tralies buiten tralies
bewakers van een andere realiteit
Wij Zijn
gekooid in zilveren kaders
onze ondergronds verbonden stammen
zingen het klaaglied der eenzaamheid
Wij Zijn
het ruisen van de wind
draaiend rond de hoek
vensterlijk geschreven
Wij Zijn
de enige schaduw
op deze schralen hoek
dankloos aanvaard
Wij Zijn
traag van begrip
decennia dienend
steeds met meer betegelde wortels
Wij Zijn
Wij
zijn
wij
…….
ben
ik
Ben
Ik
Ik Ben
Ik Ben!
Los wil ik gaan
tenen onder de heuvels aan mijn voeten
die elke dag groter worden
Ik Ben
sterker dan dit Grijs
niet strak recht
weg, leun naar de opgaande zon
Ik Wil
gestreeld worden
omringd met liefde
gelach van kinderen horen
Ik Wil
naar het Afrika recht voor mij
onder de vuurtoren
een appelboom zijn
Ik Wil
vruchten afwerpen
gezien worden
want
Ik Ben
IK BEN!
IK BEN!!!